W ogłoszeniach parafialnych na uroczystość Wszystkich Świętych znajdujemy informację: W dniach od 1 do 8 listopada można codziennie uzyskać odpust zupełny dla tych, którzy w czyśćcu oczekują pełni zbawienia. Odpust zyskuje ten, kto nawiedzi cmentarz oraz wypełni zwykłe warunki, tj. przystąpi do Komunii św. w dniu nawiedzenia Genezy Wszystkich Świętych w Polsce należy szukać w dawnych ludowych tradycjach. Wierzono wtedy, że w nocy z 31 października na 1 listopada dusze zmarłych powracają do świata i odwiedzają swoją rodzinę i dawny dom. Sądzono, że przybywające dusze będą głodne oraz spragnione, dlatego pozostawiano im posiłek. Aby uzyskać odpust zupełny za dusze cierpiące w czyśćcu, niezbędne jest trzymanie się kilku zasad. Archidiecezja krakowska postanowiła wesprzeć wiernych w okolicach Wszystkich Świętych 🔴 Zobacz więcej na 👉 https://naukikatolickie.plNa stronie staramy się umieszczać wszystkie możliwe treści wideo, a także cenne artykuły na dany temat. Wspi Warunki uzyskania odpustu zupełnego: I. Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego (jeżeli jest brak całkowitej dyspozycji - zyskuje się odpust cząstkowy) II. Stan łaski uświęcającej (brak nieodpuszczonego grzechu ciężkiego) lub spowiedź sakramentalna. III. Przyjęcie Komunii świętej. ODPUSTY W MIESIĄCU LISTOPADZIE. Odpust za pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy. W Uroczystość Wszystkich Świętych wierni mogą zyskać odpust zupełny, który może być ofiarowany za zmarłych. Warunkiem jest wyzbycie się przywiązania do grzechów, nawet lekkich, przystąpienie do sakramentu pojednania i pokuty, przyjęcie Komunii sakramentalnej, pobożne nawiedzenie kościoła bRSBm. Zmarli nie są w stanie sięgnąć po dar odpustu bez naszej pomocy. Wykaz, kto może uzyskać odpust częściowy i zupełny, dostępny na łamach „Naszego Dziennika”, opracowała s. Anna Czajkowska WDC. *** Odpust częściowy zyskują: Członkowie rodziny w rocznicę poświęcenia się tej rodziny Najświętszemu Sercu Pana Jezusa albo Świętej Rodzinie: Jezusowi, Maryi i Józefowi. Wierny, który odmówi Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Jezusowi Chrystusowi jako Królowi wszechświata, zaczynający się od słów: „O Jezu, najsłodszy Odkupicielu rodzaju ludzkiego”. Wierny, który odmówi Akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa zaczynający się od słów: „O Jezu Najsłodszy”. Wierny, który odmówi modlitwy w dniu powszechnie przeznaczonym dla jakiegoś religijnie szlachetnego celu (np. tydzień modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w dniu chorych). Wierny, który naucza lub uczy się prawd wiary katolickiej. Wierny, który: a) nawiedzi Najświętszy Sakrament w celu adoracji; b) odmówi do Jezusa w Najświętszym Sakramencie jakąś zatwierdzoną modlitwę (np. hymn „Zbliżam się w pokorze” lub modlitwę „O Święta Uczto”. Można też posłużyć się pieśnią: „Przed tak wielkim Sakramentem”). Wierny, który: a) wzbudzi akt duchowej Komunii według dowolnej formuły zatwierdzonej przez Kościół; b) uczyni dziękczynienie po Komunii Świętej (korzystając np. z modlitwy „Duszo Chrystusowa” lub z modlitwy: „Oto ja, dobry i najsłodszy Jezu”). Wierny, który będzie pobożnie czytał Pismo Święte na sposób lektury duchowej. Kto nie jest w stanie czytać, może uzyskać odpust częściowy, słuchając, gdy ktoś inny czyta, lub gdy tekst Pisma Świętego odtwarzany jest za pomocą sprzętu audio-wideo. Wierny, który: a) szczególnie przed przystąpieniem do sakramentu pokuty i pojednania zrobi rachunek sumienia z postanowieniem poprawienia się; b) pobożnie odmówi akt żalu, posługując się jakąkolwiek zatwierdzoną formułą (np. Spowiedzią powszechną z liturgii Mszy św.: „Spowiadam się Bogu Wszechmogącemu” albo Psalm 130: „Z głębokości wołam do Ciebie”; Psalm 51: „Zmiłuj się nade mną, Boże”; psalmami pokutnymi: 6, 32, 38, 51, 102, 130 albo psalmami stopni: 120–134). Wierny, który uczestniczy w miesięcznym dniu skupienia, tzn. jeden dzień w miesiącu poświęcony na modlitwę w ciszy i skupieniu. Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę o jedność chrześcijan w formie zatwierdzonej przez Kościół (np. „Wszechmogący, wieczny Boże”). Wierny, który pobożnie korzysta z dewocjonaliów (np. medalik, krzyżyk, różaniec) poświęconych przez diakona lub kapłana. Wierny, który dla osobistego wzrostu duchowego pobożnie praktykuje modlitwę myślną, zwaną rozmyślaniem. Wierny, który uważnie i pobożnie słucha słowa Bożego głoszonego w jakikolwiek sposób (np. homilia, kazanie). Wierny, który pobożnie odmówi Różaniec maryjny (wystarczy odmówić jedną z jego czterech części). Wierny, który pobożnie odmówi kantyk Najświętszej Maryi Panny: „Wielbi dusza moja Pana”. Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę „Anioł Pański” z przypisanymi wersetami i modlitwą, lub w okresie wielkanocnym: „Królowo nieba, wesel się”, również z odpowiednią modlitwą. Wierny, który pobożnie odmówi jakąkolwiek zatwierdzoną modlitwę do Matki Bożej, np.: a) „Maryjo, Matko łaski”; b) „Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo”; c) „Witaj, Królowo”; d) „Święta Maryjo, przybądź z pomocą”; e) „Pod Twoją obronę”; ponadto w Polsce: f) „Bogurodzica”; g) „Apel Jasnogórski”; h) „Z dawna Polski Tyś Królową”. Wierny, który pobożnie odmówi według obrządku Kościoła wschodniego: a) hymn „Akatyst” albo oficjum „Paraclisis”; b) jakąś modlitwę z wymienionych: * modlitwa dziękczynna (z tradycji ormiańskiej); * modlitwa wieczorna, modlitwa za zmarłych (z tradycji bizantyjskiej); * modlitwa sanktuarium, modlitwa „Lakku Mara”, czyli „Do Ciebie, Panie” (z tradycji chaldejskiej); * modlitwa na okadzenie, modlitwa wychwalania Bożej Matki Maryi (z tradycji koptyjskiej); * modlitwa o odpuszczenie grzechów, modlitwa o zrozumienie naśladowania Chrystusa (z tradycji etiopskiej); * modlitwa za Kościół, modlitwa po zakończonej liturgii (z tradycji maronickiej); * modlitwy wstawiennicze za zmarłych z liturgii św. Jakuba (z tradycji syroantiocheńskiej). Wierny, który pobożnie wezwie swojego Anioła Stróża (np. posługując się modlitwą „Aniele Boży”). Wierny, który pobożnie wezwie św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, posługując się zatwierdzoną modlitwą (np. „Do ciebie, Święty Józefie”). Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę ku czci świętych apostołów Piotra i Pawła („Święci Apostołowie Piotrze i Pawle”). Wierny, który pobożnie odmówi modlitwy ku czci świętych czy błogosławionych: a) w dniu wyznaczonym na uczczenie danego świętego czy błogosławionego. Teksty tych modlitw muszą być zatwierdzone przez kompetentną władzę kościelną (można skorzystać z modlitewnika, który posiada imprimatur Kościoła katolickiego); b) dla popierania czci i nabożeństwa do nowych świętych i błogosławionych, odpustu częściowego udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi kościoły lub kaplice, w których odbywają się uroczyste obchody ku ich czci w ciągu roku od ich kanonizacji lub beatyfikacji. Wierny, który pobożnie uczestniczy w publicznie odprawianej nowennie (np. przed uroczystością Narodzenia Pańskiego, przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego, przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny). Wierny, który pobożnie odmówi litanię – jeśli jej tekst jest zatwierdzony przez Kościół. Najbardziej znane litanie to: do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, do Matki Bożej (loretańska), do Świętego Józefa, do Wszystkich Świętych. Wierny, który pobożnie odmówi małe oficjum zaaprobowane przez Kościół (tzw. godzinki), np. o Męce Pańskiej, o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, o Matce Bożej, o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, o św. Józefie. Wierny, który pobożnie odmówi, z pobudek nadprzyrodzonej wdzięczności, modlitwę za dobroczyńców (np. zaczerpniętą z Liturgii godzin). Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę za pasterzy Kościoła świętego, za papieża albo za biskupa. Wierny, który pobożnie odmówi modlitwę błagalną i dziękczynną według formularza zatwierdzonego przez kompetentną władzę kościelną, np. z formularza mszalnego, z Liturgii godzin albo z modlitewnika posiadającego imprimatur: a) na początku i zakończenie dnia; b) przy rozpoczęciu i kończeniu własnej pracy; c) przed i po posiłku. Wierny, który odnowi przyrzeczenia chrzcielne według jakiejkolwiek zatwierdzonej formuły. Wierny, który pobożnie odmówi „Skład apostolski” (pacierzowe „Wierzę w Boga”) lub nicejsko-konstantynopolskie wyznanie wiary. Wierny, który odmówi poszczególne akty: wiary, nadziei i miłości. Wierny, który pobożnie przeżegna się znakiem krzyża, z wypowiadaniem słów: „W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen”. Odpust częściowy może uzyskać wierny, który – przynajmniej z sercem skruszonym – skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie zatwierdzonych pobożnych wezwań (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”). Wierny, który pobożnie nawiedzi starożytne cmentarze chrześcijan, czyli katakumby, np. w Rzymie. Wierny może uzyskać odpust częściowy przeznaczony wyłącznie dla dusz w czyśćcu cierpiących za: a) pobożne nawiedzanie cmentarza połączone z modlitwą za zmarłych, chociażby tylko myślną; b) pobożne odmówienie Jutrzni lub Nieszporów z „Oficjum za zmarłych”; c) odmówienie aktu strzelistego „Wieczny odpoczynek”; d) ponadto tylko w Polsce: odmówienie modlitwy „Dobry Jezu a nasz Panie”. ODPUSTY ZUPEŁNE Odpust zupełny zyskują członkowie rodziny, która pierwszy raz poświęca się podczas specjalnego obrzędu z udziałem kapłana lub diakona Najświętszemu Sercu Pana Jezusa albo Świętej Rodzinie: Jezusowi, Maryi i Józefowi, jeżeli pobożnie odmawiają modlitwę z tekstu zaaprobowanego, przed wizerunkiem Najświętszego Serca Pana Jezusa lub Świętej Rodziny. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w uroczystość Chrystusa Króla odmówi publicznie akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi: „O Jezu najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa odmówi akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa zaczynający się od słów: „O Jezu najsłodszy, któremu za miłość bez granic”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie przyjmuje błogosławieństwo udzielone przez papieża „Urbi et orbi” (Miastu i światu); również wtedy, gdy ze słusznej przyczyny nie uczestniczył fizycznie w liturgicznych obrzędach, tylko pobożnie śledził same obrzędy w bezpośredniej transmisji przez radio, telewizję lub Internet. Również przyjęcie w taki sam sposób błogosławieństwa papieskiego udzielonego przez biskupa daje możliwość uzyskania odpustu zupełnego. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie uczestniczy w nabożeństwie liturgicznym w dniu powszechnie przeznaczonym na modlitwę w jakimś dobrym celu religijnym (np. w tygodniu modlitw o jedność chrześcijan, w tygodniu misyjnym, w dniu modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w dniu chorych). Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi Najświętszy Sakrament przynajmniej pół godziny w celu adoracji. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który adoruje Najświętszy Sakrament w Wielki Czwartek podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu po Mszy Wieczerzy Pańskiej, połączonej z pobożnym odmówieniem hymnu: „Przed tak wielkim Sakramentem” wraz z modlitwą (hymn ten jest zawsze odmawiany lub śpiewany wspólnie przez wiernych w kościołach parafialnych uczestniczących w liturgii Wielkiego Czwartku, a modlitwę odmawia kapłan). Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie bierze udział w uroczystej procesji eucharystycznej, szczególnie w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (potocznie nazywanej uroczystością Bożego Ciała), bez względu na to, czy odbywa się w budynku kościoła, czy poza nim. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie bierze udział w liturgicznym obrzędzie zakończenia Kongresu Eucharystycznego. Nie jest powiedziane, czy to ma być kongres diecezjalny, krajowy czy światowy, a więc może być którykolwiek z nich. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który po raz pierwszy przyjmuje Komunię Świętą lub pobożnie bierze udział w liturgicznej uroczystości przyjęcia po raz pierwszy Komunii Świętej przez kogoś innego. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który przyjmie Komunię Świętą w jakikolwiek piątek Wielkiego Postu, także w Wielki Piątek, połączoną z odmówieniem przed wizerunkiem Pana Jezusa Ukrzyżowanego modlitwy: „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który przynajmniej przez trzy pełne dni uczestniczy w rekolekcjach. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który będzie uczestniczyć w kilku nabożeństwach w tygodniu modlitw o jedność chrześcijan i weźmie udział w modlitewnym zakończeniu tego tygodnia. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu na godzinę jego śmierci […]. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie będzie uczestniczyć w adoracji Krzyża w czasie uroczystej celebracji Pamiątki Męki i Śmierci Pana w Wielki Piątek. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odprawi nabożeństwo Drogi krzyżowej albo zjednoczy się pobożnie z nabożeństwem Drogi krzyżowej sprawowanym przez Ojca Świętego i bezpośrednio przekazywanym za pomocą radia, telewizji lub Internetu. Co do uzyskania tego odpustu określa się następujące warunki: * nabożeństwo należy odprawić przed stacjami Drogi krzyżowej prawnie erygowanymi zgodnie z przepisami liturgicznymi Kościoła. Do erygowania zaś Drogi krzyżowej wymaga się 14 krzyży, przy których zwykle zamieszcza się, z pożytkiem duchowym dla wiernych, tyleż wizerunków przedstawiających stacje jerozolimskie; * według powszechnego zwyczaju Droga krzyżowa składa się z 14 pobożnych czytań, do których dodaje się wezwania modlitewne. Jednak dla odprawienia Drogi krzyżowej wymaga się tylko pobożnego rozważania męki i śmierci Pana Jezusa. Nie jest konieczne rozważanie poszczególnych tajemnic każdej stacji; * wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej. Jeżeli jednak tę pobożną praktykę odbywa się publicznie i wszyscy nie mogą się przemieszczać od stacji do stacji bez niedogodności, wystarczy, gdy do poszczególnych stacji przechodzi prowadzący, a inni uczestnicy pozostają na swoich miejscach; * wierni, którzy mają prawnie uzasadnioną przeszkodę w odprawianiu Drogi krzyżowej, mogą uzyskać odpust zupełny, jeśli przynajmniej przez kwadrans będą pobożnie czytać i rozważać mękę i śmierć Pana naszego, Jezusa Chrystusa; * inne praktyki, polegające na rozważaniu męki i śmierci Pana Jezusa w 14 stacjach, zatwierdzone przez kompetentną władzę kościelną, mogą być przyrównane do Drogi krzyżowej, także co do zyskania odpustów; * w Kościele wschodnim, gdzie praktyka Drogi krzyżowej nie jest znana, patriarchowie mogą określić inne pobożne ćwiczenie na pamiątkę męki i śmierci Pana Jezusa w celu uzyskania odpustu. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w dniu uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca) pobożnie użyje poświęconych przez papieża lub biskupa dewocjonaliów (np. różańca), dodając odmówienie wyznania wiary według jakiejkolwiek formuły zatwierdzonej przez Kościół (np. „Wierzę w Boga”). Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w czasie świętych misji wysłucha kilku nauk i będzie uczestniczył w uroczystym zakończeniu tychże misji. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odmówi Różaniec maryjny w kościele lub w kaplicy, w rodzinie albo we wspólnocie zakonnej, w stowarzyszeniu wiernych, gdy wielu modli się w jakimś szlachetnym celu. Wierny uzyska również odpust zupełny, gdy pobożnie zjednoczy się w odmawianiu tej modlitwy, kiedy jest ona odmawiana przez papieża i przekazywana za pomocą radia, telewizji lub Internetu. W innych przypadkach odpust będzie częściowy. Pod pojęciem modlitwy różańcowej rozumie się dwadzieścia dziesiątków pozdrowień anielskich: „Zdrowaś, Maryjo”, między które włącza się jedno „Ojcze nasz”. Przy każdym dziesiątku należy rozważać tajemnice naszego odkupienia. Różańcem nazywa się także każdą z czterech części całego Różańca maryjnego. Dla uzyskania odpustu zupełnego należy spełnić następujące warunki: * wystarczy odmówić ustnie jedną z czterech części Różańca (czyli pięć dziesiątków), ale tę część należy odmówić w sposób ciągły, nie można jej przerwać; * z modlitwą ustną należy połączyć rozważanie tajemnic różańcowych; * przy publicznym odmawianiu Różańca należy zapowiadać poszczególne tajemnice według zatwierdzonego zwyczaju miejscowego. Przy prywatnym odmawianiu wystarczy, jeśli wierny łączy z modlitwą ustną rozważanie tajemnic różańcowych. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który pobożnie odmówi hymn z liturgii obrządku Kościołów wschodnich „Akatyst” lub modlitwy „Paraclisis” w kościele, w kaplicy, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej, w stowarzyszeniu chrześcijan i ogólnie, gdy wielu modli się w jakimś szlachetnym celu. W innych zaś przypadkach odpust będzie częściowy. Jeśli chodzi o hymn „Akatyst”, to odpust zupełny można uzyskać za pobożne odmówienie w sposób ciągły części tego hymnu, jak to się czyni zgodnie z prawowitym zwyczajem. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w kościele lub w kaplicy pobożnie będzie uczestniczyć w uroczystym śpiewie lub recytacji hymnu „Veni Creator” („O Stworzycielu Duchu, przyjdź”): a) w pierwszy dzień roku (1 stycznia) celem uproszenia Bożej opieki na cały rok; b) w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który w kościele lub w kaplicy pobożnie będzie uczestniczyć w uroczystym śpiewie lub recytacji hymnu „Te Deum” („Ciebie, Boga, wysławiamy”) w ostatnim dniu roku (31 grudnia) dla podziękowania Bogu za dobrodziejstwa otrzymane w ciągu minionego roku. Odpustu zupełnego udziela się kapłanowi odprawiającemu Mszę św. prymicyjną z udziałem ludu w określonym dniu. Wierny może zyskać odpust zupełny, gdy pobożnie uczestniczy w Mszy św. prymicyjnej. Odpustu zupełnego udziela się kapłanom, którzy obchodząc 25., 50., 60. i 70. rocznicę swoich święceń, odnowią wobec Boga postanowienia o wiernym wypełnianiu obowiązków swego powołania. Odpustu zupełnego udziela się biskupom, którzy obchodząc 25., 40. i 50. rocznicę swoich święceń, odnowią wobec Boga postanowienia o wiernym wypełnianiu obowiązków swego powołania. Wierny może zyskać odpust zupełny, gdy pobożnie uczestniczy w Mszy św. jubileuszowej kapłanów lub biskupów. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który odnowi przyrzeczenia chrzcielne: a) w czasie liturgii Wigilii Paschalnej, czyli w Wielką Sobotę wieczorem; b) w rocznicę swojego chrztu. Formuła przyrzeczeń musi być zatwierdzona przez Kościół. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który z tekstu zatwierdzonego przez kompetentną władzę przez przynajmniej pół godziny będzie czytać Pismo Święte z szacunkiem należnym słowu Bożemu i na sposób lektury duchowej. Gdy ktoś z rozumnej (uzasadnionej) przyczyny nie jest w stanie czytać, udziela się odpustu zupełnego, jak wyżej, jeśli sam tekst Pisma Świętego jest przez niego słuchany, gdy ktoś inny czyta bądź gdy tekst Pisma Świętego jest odtwarzany za pomocą techniki audio-wideo. Odpustu zupełnego jednorazowo udziela się wiernemu, który pobożnie nawiedzi kościół, w którym odbywa się synod diecezjalny, i odmówi tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który będzie pobożnie uczestniczył w liturgii sprawowanej przez biskupa podczas wizytacji kanonicznej. Odpustu zupełnego udziela się wiernemu, który nawiedzi i tam pobożnie odmówi „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”: a) jedną z czterech bazylik patriarchalnych w Rzymie, pielgrzymując do niej z innymi, a jeśli indywidualnie, to w połączeniu ze wzbudzeniem aktu synowskiego poddania papieżowi; b) bazylikę mniejszą w dniu: * uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca); * tytułu bazyliki; * 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli; * wybranym przez wiernego raz w roku; c) kościół katedralny w dniu: * uroczystości świętych apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca); * tytułu kościoła katedralnego; * celebracji liturgicznej święta Katedry św. Piotra Apostoła (22 lutego); * poświęcenia bazyliki Najświętszego Zbawiciela (9 listopada); * 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli; d) sanktuarium diecezjalne, krajowe lub międzynarodowe, ustanowione przez kompetentną władzę, w dniu: * uroczystości danego sanktuarium; * wybranym przez wiernego raz w roku; * ilekroć uczestniczy w zbiorowym pielgrzymowaniu; e) kościół parafialny w dniu: * święta tytułu tego kościoła; * 2 sierpnia, to jest w dniu odpustu Porcjunkuli; f) kościół lub ołtarz w dniu jego poświęcenia; g) kościół lub kaplicę zakonów, zgromadzeń zakonnych, instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego w dniu poświęconym ich założycielowi; h) kościół lub kaplicę, w których odbywają się uroczyste obchody ku czci nowo ogłoszonych świętych i błogosławionych, w ciągu roku od ich kanonizacji lub beatyfikacji (odpust zupełny możliwy do zyskania jeden raz); i) kościół stacyjny w Rzymie w dniach określonych w mszale rzymskim. Odpust jest zupełny, gdy chrześcijanin bierze udział w świętych czynnościach (np. w Eucharystii albo w modlitwach porannych bądź wieczornych) w tym kościele. Jeżeli tylko pobożnie nawiedzi taki kościół, wtedy odpust będzie częściowy; j) jakikolwiek kościół lub kaplicę w Niedzielę Miłosierdzia Bożego (czyli w II Niedzielę Wielkanocną). Odpustu zupełnego w tym dniu może dostąpić wierny, który weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Miłosierdzia Bożego albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”). Ponadto marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli powezmą zamiar spełnienia – gdy tylko będzie to możliwe – wszystkich zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”). Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia mogą uzyskać odpust zupełny ci, którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe. Odpusty zupełne, które można ofiarować wyłącznie za dusze w czyśćcu cierpiące, udziela się wiernemu za: a) pobożne nawiedzenie cmentarza w poszczególne dni od 1 do 8 listopada połączone z modlitwą za zmarłych (każdego dnia można uzyskać jeden odpust); b) pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy w dniu 2 listopada, czyli w dniu wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych (Dzień Zaduszny). Należy także odmówić „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”. ODPUSTY ZUPEŁNE TYLKO DLA WIERNYCH W POLSCE Za udział w nabożeństwie „Gorzkich żali” – można go zyskać raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu. Za odmówienie o dowolnej porze dnia Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub w kaplicy, gdzie znajduje się Najświętszy Sakrament Eucharystii publicznie wystawiony lub ukryty w tabernakulum. Jeżeli wierni z powodu choroby lub innej słusznej przyczyny nie mogą wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również mogą zyskać odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do „mających przeszkodę”, zawartych w normach 24 i 25 „Wykazu odpustów” („Enchiridii Indulgentiarum”). W innych zaś okolicznościach odpust będzie częściowy. Zakończenie Jednego dnia można zyskać wiele odpustów częściowych, ale tylko jeden odpust zupełny (!). oprac. s. Anna Czajkowska WDC Jak uzyskać odpust zupełny i cząstkowy? Cytując konstytucję apostolską „Indulgentiarum doctrina” papieża Pawła VI, odpustem w Kościele katolickim nazywa się „darowanie przed Bogiem kary za grzechy, zgładzone już co do winy”. Jaka jest zatem relacja między odpustem a rozgrzeszeniem udzielanym przez spowiednika w ramach sakramentu pokuty? Kto, kiedy i za co można otrzymać darowanie kar za grzechy?Otrzymując rozgrzeszenie w sakramencie pokuty i pojednania, otrzymujemy odpuszczenie win, czyli darowanie kary wiecznej. Nasza więź-komunia z Bogiem, która została zerwana za sprawą popełnionych grzechów ciężkich, zostaje więc przywrócona wraz dostępem do życia wiecznego, ale...Zanim osiągniemy zbawienie, musimy jeszcze uwolnić się od kar doczesnych, czyli czasowych. Te kary za uczynione zło (które należy traktować jako naturalne konsekwencje popełnionych grzechów) mogą zostać odpokutowane za życia bądź po śmierci – w czyśćcu. Mogą także zostać nam darowane przez odpusty, które są oczyszczeniem naszej duszy (por. Katechizm Kościoła Katolickiego 1472).Odpusty dzielimy na zupełne (czyli uwalniające w całości od kary doczesnej) i cząstkowe (polegające na zmniejszeniu tej kary). Są one udzielane zarówno żywym, jak i zmarłym (przy czym zmarłym może je ofiarować osoba żyjąca). W przypadku ofiarowywania odpustu w intencji osoby zmarłej, nie trzeba wymieniać konkretnego imienia. Wystarczy, że ofiarujemy odpust komuś, kto przebywa w czyśćcu i potrzebuje darowania kar. Osoba żyjąca nie ma natomiast prawa ofiarować odpustu w intencji innej osoby żyjącej. Odpust zupełny – warunki1) Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu (nawet grzechu lekkiego) – jest to tzw. całkowita dyspozycja (osoby, którym brakuje tej całkowitej dyspozycji, uzyskają odpust cząstkowy, a nie zupełny).2) Stan łaski uświęcającej (brak grzechów ciężkich nieodpuszczonych) – aby przywrócić stan łaski uświęcającej, należy przystąpić do sakramentu pokuty i Przyjęcie Odmówienie dowolnej modlitwy w intencjach Ojca Świętego, tj. w intencjach, za które modli się każdego dnia papież, a nie w intencji samego Wykonanie wszelkich czynności, które są związane z do sakramentu pokuty oraz do sakramentu Eucharystii, a także odmówienie modlitwy w intencjach Ojca Świętego może być wypełnione na przestrzeni kilku dni przed lub kilku dni po wykonaniu czynności, które są związane z odpustem. Odpusty zupełne przysługują w wyznaczone dni za wykonanie następujących czynności:- w Nowy Rok i w uroczystość Zesłania Ducha Świętego za publiczne odmówienie hymnu „Przyjdź Duchu Święty” (w pozostałe dni za odmówienie, nawet prywatnie przysługuje odpust cząstkowy);- w Wielki Czwartek podczas liturgii Wieczerzy Pańskiej oraz w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało) za pobożne odmówienie (śpiew) modlitwy ‘Przed tak wielkim Sakramentem” (w pozostałych dniach przysługuje za to odpust cząstkowy);- w każdy piątek Wielkiego Postu oraz w Wielki Piątek za odmówienie modlitwy „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu” po Komunii świętej przed obrazem Jezusa Chrystusa (w innym czasie skutkuje odpustem cząstkowym);- w Wielki Piątek: w trakcie liturgii Męki Pańskiej za adorację i ucałowanie krzyża;- podczas liturgii Wigilii Paschalnej (w Wielką Sobotę) lub w rocznicę swojego chrztu za odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych (w innym czasie – odpust cząstkowy);- w II Niedzielę Wielkanocną, czyli w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, za udział, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia bądź za odmówienie przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, z dodaniem wezwania do Pana Jezusa Miłosiernego (np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”); osoby, które nie mogą z ważnych powodów spełnić warunku miejsca, uzyskają odpust zupełny, odmawiając wymienione modlitwy przed wizerunkiem Pana Jezusa Miłosiernego w dowolnym miejscu. W sytuacji, w której odmówienie modlitw przed wizerunkiem Pana Jezusa Miłosiernego również jest niemożliwe, w celu uzyskania odpustu zupełnego należy zjednoczyć się duchowo z wiernymi spełniającymi przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu oraz ofiarować Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując jednocześnie postanowienie o spełnieniu przepisanych do odpustu warunków, gdy tylko zaistnieje taka w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa za publiczne odmówienie aktu wynagrodzenia Sercu Jezusowemu „O Jezu Najsłodszy, któremu za miłość bez granic” (w pozostałe dni odmówienie skutkuje odpustem cząstkowym);- w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca) za posługiwanie się przedmiotami pobożności (tutaj: krucyfiksem, krzyżem, różańcem, szkaplerzem, medalikiem), o ile zostały pobłogosławione przez Ojca Świętego (ewentualnie przez biskupa), po odmówieniu jakiejkolwiek formuły wyznania wiary (jeżeli przedmioty były pobłogosławione przez kapłana lub diakona, przysługuje wówczas odpust cząstkowy);- w dniach od 1 do 8 listopada za nawiedzenie cmentarza z równoczesną modlitwą za zmarłych codziennie przysługuje odpust zupełny, który można ofiarować wyłącznie za dusze zmarłych (za nawiedzenie cmentarza w inne dni można uzyskać odpust cząstkowy również tylko za zmarłych);- w Dzień Zaduszny (2 listopada) za odmówienie w kościele lub w kaplicy „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”;- w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata za publiczne odmówienie aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi „O Jezu najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego” (w inne dni – odpust cząstkowy);- w ostatni dzień roku (31 grudnia): publiczne odmówienie (śpiew) hymnu Ciebie Boga wysławiamy (w innym dniu, także za odmówienie prywatnie, przysługuje odpust cząstkowy);- za nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonników w święto założyciela zakonu i odmówienie na miejscu modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”;- za nawiedzenie jednej z czterech rzymskich bazylik patriarchalnych (św. Piotra, św. Pawła za Murami, Matki Bożej Większej lub św. Jana na Lateranie) i odmówienie w niej „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga” w święto tytułu tej bazyliki, w jakiekolwiek święto nakazane (np. we Wniebowzięcie NMP) bądź raz w roku w innym dniu wybranym przez wiernego;- za nawiedzenie kościoła i ołtarza w dniu jego poświęcenia (dedykacji) i odmówienie na miejscu „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”;- za nawiedzenie kościoła parafialnego w święto tytułu lub w dniu 2 sierpnia (wówczas przypada odpust „Porcjunkuli”) i odmówienie na miejscu modlitwy „Ojcze nasz” oraz „Wierzę w Boga”;Ponadto odpusty zupełne można otrzymać za Adorację Najświętszego Sakramentu przez co najmniej pół godziny (jeśli adoracja jest krótsza, wierny otrzymuje odpust cząstkowy);- za przyjęcie błogosławieństwa udzielanego przez Papieża Urbi et Orbi (Miastu i Światu) – przyjęcie przez radio lub telewizję też skutkuje odpustem;- za czytanie Pisma Świętego z czcią należną Słowu Bożemu i na sposób lektury duchowej przynajmniej przez pół godziny z tekstu zatwierdzonego przez Kościół. Kto nie może czytać osobiście, wystarczy, gdy słucha czytającego nawet przez środki za uczestnictwo w uroczystościach zamykających Kongres Eucharystyczny;- za uczestnictwo w rekolekcjach, które trwały przynajmniej trzy dni;- za przyjęcie pierwszej komunii świętej lub pobożne uczestnictwo w takiej celebracji;- za sprawowanie i uczestnictwo we Mszy świętej prymicyjnej;- za sprawowanie i uczestnictwo we Mszy świętej z okazji 25-, 50- i 60-lecia kapłaństwa- za odmówienie w całości (i bez żadnej przerwy) przynajmniej jednej części różańca (czyli pięciu dziesiątek) w kościele, kaplicy, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej czy w pobożnym stowarzyszeniu, połączone z rozmyślaniem nad rozważanymi tajemnicami (odmówienie poza tymi miejscami lub wspólnotami daje odpust cząstkowy);- za jednorazowe nawiedzenie kościoła podczas trwania synodu diecezjalnego;- za odprawienie Drogi Krzyżowej po spełnieniu następujących warunków:• odprawienie przed urzędowo erygowanymi stacjami Drogi Krzyżowej (np. w kościele, na placu przykościelnym);• musi być 14 krzyżyków (jeden przy każdej stacji);• rozważanie Męki i śmierci Chrystusa (nie jest konieczne rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji);• wymagane jest przechodzenie od jednej stacji do drugiej (przy publicznym odprawianiu wystarczy, aby prowadzący przechodził, jeśli wszyscy wierni nie mają takiej możliwości); jeżeli ktoś z powodu słusznej przyczyny (np. choroby, podróży, zamknięcia kościoła itp.) nie może odprawić Drogi Krzyżowej według podanych warunków, zyskuje odpust zupełny po przynajmniej półgodzinnym pobożnym czytaniu lub rozważaniu Męki Chrystusa;- za pobożne odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum; osoby, które z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie mogą wyjść z domu, ale odmówią Koronkę z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, również uzyskają odpust zupełny (w innych okolicznościach przysługuje odpust cząstkowy);Odpusty zupełne dla wiernych Kościoła katolickiego w Polsce:- odpust zupełny przysługuje osobom biorącym udział w nabożeństwie Gorzkich Żalów jeden raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu w jakimkolwiek kościele na terenie kraju;- odpust zupełny przysługuje także za nawiedzenie dowolnej bazyliki mniejszej w określone dni, tj.: • w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca), • w święto tytułu, • w dniu 2 sierpnia (odpust „Porcjunkuli”), • jeden raz w ciągu roku w dniu określonym według uzyskać odpust cząstkowy?Odpust cząstkowy, czyli częściowe darowanie kar doczesnych, można uzyskać za:- odmówienie aktów cnót teologalnych i żalu za grzechy;- nawiedzenie Najświętszego Sakramentu;- odmówienie hymnu „Uwielbiam Cię nabożnie” („Adoro Te, devote”) ;- odmówienie modlitwy „Do Ciebie, Święty Józefie”; - odmówienie modlitwy: „Dzięki Ci składamy, Wszechmogący Boże, za wszystkie dobrodziejstwa Twoje. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen”;- odmówienie modlitwy „Aniele Boży”;- odmówienie modlitwy „Anioł Pański” (w okresie wielkanocnym „Królowo nieba”);- odmówienie hymnu „Duszo Chrystusowa”;- odmówienie Składu Apostolskiego lub Symbolu Nicejsko-Konstantynopolitańskiego;- odmówienie Jutrzni lub Nieszporów żałobnych;- udział w nauczaniu lub uczeniu się nauki chrześcijańskiej;- odmówienie aktu „O Jezu Najsłodszy” (akt wynagrodzenia) bądź „0 Jezu Najsłodszy, Odkupicielu” (akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi);- odmówienie jednej z sześciu litanii (do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, Loretańskiej do Najświętszej Maryi Panny, do świętego Józefa lub do Wszystkich Świętych);- odmówienie modlitwy: „Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo” ( czyli modlitwy św. Bernarda);- odmawianie Małych oficjów: O męce Pańskiej, o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, o Matce Bożej, o Niepokalanym Poczęciu, o św. Józefie;- odprawienie modlitwy myślnej (rozmyślania);- odmówienie „Modlitwy o jedność Kościoła”; - odmówienie modlitwy „Wieczny odpoczynek”;- odmówienie „Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia”;- odmówienie modlitwy „Pod Twoją obronę”;- pobożne odwiedzenie starożytnego cmentarza chrześcijańskiego (katakumby).Przypominamy, że odpust cząstkowy można uzyskać wielokrotnie w ciągu dnia, podczas gdy odpust zupełny – tylko raz. Informator Kto może zostać katechetą?Zgodnie z konkordatem zawartym pomiędzy Stolicą Apostolską i Polską w 1993 r. nauczyciele religii muszą posiadać stosowne upoważnienie (miss canonica) od biskupa diecezjalnego, aby móc uczyć w szkole (mówi o tym art. 12 ust. 3). W tej samej ustawi... Czy ślub kościelny można wziąć poza kościołem? Czy ślub kościelny można wziąć poza kościołem? Teoretycznie: tak. Praktycznie: niezmiernie rzadko. Kodeks Prawa Kanonicznego jako miejsce właściwe do zawarcia związku małżeńskiego wskazuje parafię:Małżeństwa winny być zawierane w parafii, gdzie pr... Czy w każdy piątek jest post? Kogo obowiązuje?Czy w Kościele katolickim w każdy piątek obowiązuje post? Nie, ale we wszystkie piątki należy zachować wstrzemięźliwość od spożywania mięsa. Zgodnie z przepisami kanonicznymi post i wstrzemięźliwość nie są bowiem tym w Kościele Katolick... Jakie czytania wybrać na ślub?W wielu polskich parafiach księża pozwalają Młodym wybrać czytania i pieśni na mszę wyborze narzeczeni zazwyczaj mają możliwość skorzystania z przygotowanej wcześniej listy czytań ślubnych, ale mogą również zgłosić własne propozycje. W... Kiedy ślub kościelny jest nieważny?W katolicyzmie wyróżnia się trzy grupy przyczyn, które powodują, że ślub jest nieważny z punktu widzenia prawa kościelnego. Są to przeszkody zrywające, wady bądź brak zgody małżeńskiej, oraz brak formy kanonicznej. Każda z nich została umówiona po... Zobacz więcej Modlitewnik Zobacz więcej PENITENCJARIA APOSTOLSKADEKRET O ZWIĄZANIU ODPUSTÓW Z AKTAMI KULTUSPEŁNIANYMI DLA UCZCZENIA BOŻEGO MIŁOSIERDZIA «Miłosierdzie Twoje, Boże, nie zna granic, niewyczerpany jest skarbiec Twojej dobroci...» (modlitwa po hymnie Te Deum). «Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc» (modlitwa z XXVI niedzieli okresu zwykłego) — tak śpiewa, wiernie i z pokorą, święta Matka Kościół. Niezmierzona łaskawość Boża, okazywana zarówno całemu rodzajowi ludzkiemu, jak i każdemu człowiekowi, przejawia się bowiem w sposób szczególnie wyraźny, gdy sam Bóg wszechmogący odpuszcza grzechy i uchybienia moralne, winnych zaś po ojcowsku dopuszcza na nowo do przyjaźni z sobą, którą z własnej winy poruszeni tym do głębi serca, rozpamiętują tajemnice Bożego przebaczenia i z pobożnością je sprawują; rozumieją oni w pełni, jak bardzo jest godziwe, a nawet konieczne, aby Lud Boży wielbił specjalnymi modlitwami Boże Miłosierdzie i zarazem — spełniwszy z wdzięcznym sercem wymagane uczynki i niezbędne warunki — mógł uzyskiwać duchowe dobra czerpane ze skarbca Kościoła. «Misterium paschalne stanowi szczytowy punkt tego właśnie objawienia i urzeczywistnienia miłosierdzia, które zdolne jest usprawiedliwić człowieka, przywrócić sprawiedliwość w znaczeniu owego zbawczego ładu, jaki Bóg od początku zamierzył w człowieku, a przez człowieka w świecie» (Dives in misericordia, 7).Istotnie, Miłosierdzie Boże zdolne jest przebaczyć najcięższe nawet grzechy, ale czyniąc to, skłania wiernych do wzbudzenia w sobie nadprzyrodzonego żalu, nie tylko psychologicznego, za własne grzechy, tak że podejmują oni — również z pomocą łaski Bożej — mocne postanowienie, by już więcej nie grzeszyć. Takie duchowe usposobienie pozwala rzeczywiście uzyskać wybaczenie grzechów śmiertelnych, kiedy wierny przyjmuje z pożytkiem sakrament pokuty, lub też żałuje za nie przez akt doskonałej miłości bądź doskonałego żalu i postanawia przystąpić jak najprędzej do sakramentu pokuty. Nasz Pan Jezus Chrystus w przypowieści o synu marnotrawnym poucza nas bowiem, że grzesznik winien wyznać swoją nędzę przed Bogiem, mówiąc: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem» (Łk 15, 18-19), i dostrzec w tym działanie Boże: «był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się» (Łk 15, 32). Ojciec Święty Jan Paweł II, wiedziony pasterską troską o dusze i poruszony rozważaniem dobroci Ojca Miłosierdzia, pragnąc wpoić głęboko w umysły wiernych te nakazy i pouczenia wiary chrześcijańskiej, postanowił, aby II Niedziela Wielkanocna była poświęcona rozpamiętywaniu ze szczególną pobożnością tych darów łaski, i nadał jej miano Niedzieli Miłosierdzia Bożego (Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, dekret Misericors et miserator, 5 maja 2000 r.). Ewangelia z II Niedzieli Wielkanocnej opowiada o przedziwnych dziełach, jakich dokonał Chrystus Pan w samym dniu zmartwychwstania, gdy po raz pierwszy ukazał się publicznie: «Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: 'Pokój wam!' A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: 'Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam'. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: 'Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane'» (J 20, 19-23). Ażeby wierni przeżywali to święto z głęboką pobożnością, Ojciec Święty rozporządził, że we wspomnianą niedzielę będzie można dostąpić odpustu zupełnego, zgodnie ze wskazaniami podanymi poniżej. Dzięki temu wierni będą mogli obficiej korzystać z daru pocieszenia Ducha Świętego, a przez to żywić coraz większą miłość do Boga i bliźniego; kiedy zaś uzyskają oni Boże przebaczenie, sami będą z kolei gotowi przebaczyć ochoczo temu wierni w sposób doskonalszy zachowywać będą ducha Ewangelii, urzeczywistniając w sobie odnowę wskazaną i wprowadzoną przez Sobór Watykański II: «Chrześcijanie, pamiętając o słowach Pana: 'Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali' (J 13, 35), niczego nie powinni pragnąć goręcej, niż żeby coraz wielkoduszniej i skuteczniej służyć ludziom w dzisiejszym świecie. (...) Ojciec zaś chce, abyśmy we wszystkich ludziach rozpoznali Chrystusa jako brata i skutecznie miłowali, tak słowem, jak i czynem» (Gaudium et spes, 93). Dlatego Ojciec Święty, powodowany gorącym pragnieniem rozbudzenia w chrześcijańskim ludzie jak najżywszej czci Bożego Miłosierdzia — ze względu na przebogate duchowe owoce, jakie może ona wydać — podczas audiencji udzielonej w dniu 13 czerwca 2002 r. niżej podpisanym, przełożonym Penitencjarii Apostolskiej, zechciał przyznać odpusty na następujących zasadach:Udziela się odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum, modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).Udziela się odpustu cząstkowego wiernemu, który — przynajmniej z sercem skruszonym — skieruje do Pana Jezusa Miłosiernego jedno z prawnie zatwierdzonych pobożnych marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu, jak to zostało powiedziane powyżej, i z zamiarem spełnienia — gdy tylko będzie to możliwe — trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę «Ojcze nasz» i Credo, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego (np. «Jezu Miłosierny, ufam Tobie»).Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust zupełny ci, którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe. Kapłani pełniący posługę duszpasterską, zwłaszcza proboszczowie, winni informować w najwłaściwszy sposób wiernych o tym zbawiennym rozporządzeniu Kościoła, gorliwie i ofiarnie słuchać ich spowiedzi, zaś w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, po odprawieniu Mszy św. lub Nieszporów, albo podczas nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego, przewodniczyć — z godnością należną temu obrzędowi — odmawianiu zaleconych wyżej modlitw; pomni wreszcie, że «błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią» (Mt 5, 7), niech głosząc katechezę zachęcają łagodnie wiernych, aby jak najczęściej spełniali uczynki miłości bliźniego lub miłosierdzia, idąc za przykładem i przykazaniem Jezusa Chrystusa, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w drugiej koncesji ogólnej Enchiridion dekret ma moc wieczystą. Bez względu na jakiekolwiek przeciwne w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 29 czerwca 2002 r., w uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Luigi de Magistris(tyt. Nova)Propenitencjarz WiększyGianfranco Girotti OFMConvRegens W niniejszym wykazie zostały podane w s z y s t k i e odpusty zupełne, wyliczone w „Enchiridionie Odpustów” z 1999 roku. Dla przejrzystości odpusty zostały wymienione nie w kolejności podanej w dokumencie Penitencjarii Apostolskiej lecz według pewnego praktycznego klucza. Najpierw zostały wymienione te odpusty, które można zyskiwać c o d z i e n n i e, następnie te, które można otrzymać w c i ą g u r o k u l i t u r g i c z n e g o, z kolei podano te odpusty, które są związane z n a w i e d z e n i e m k o ś c i o ł a lub k a p l i c y, w następnej kolejności te, które można zyskać z okazji ochodzonych r o c z n i c, w końcu te które są związane z udzieleniem b ł o g o s ł a w i e ń s t w a. I. ODPUSTY, KTÓRE MOŻNA ZYSKIWAĆ C O D Z I E N N I E 1. Za pobożne odmówienie cząstki Różańca Świętego, w sposób ciągły, z rozważaniem tajemnic różańcowych, w kościele albo w kaplicy albo rodzinie albo we wspólnocie zakonnej, we wspólnocie wiernych, zwłaszcza gdy wiele osób gromadzi się w jakimś szlachetnym celu (n. 17 § 1, 1o). 2. Za czytanie Pisma świętego z czcią należną Słowu Bożemu i na sposób lektury duchowej przynajmniej przez pół godziny z tekstu zatwierdzonego przez władzę kościelną (n. 30 § 1). Kto nie może czytać osobiście, wystarczy gdy słucha czytającego nawet przez środki audiowizualne (n. 30 § 2). 3. Za nawiedzenie i adorowanie Najświętszego Sakramentu przez pół godziny (n. 7 § 1, 1o). 4. Za pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej - przed stacjami prawnie erygowa-nymi - połączone z rozważaniem Męki i Śmierci Chrystusa - i przechodzeniem od stacji do stacji; w publicznym odprawianiu wystarczy przechodzenie prowadzącego (n. 13, 2o). Prawnie przeszkodzeni mogą przez kwadrans czytać i rozważać Męką Pańską (n. 13, 2o, 1). 5. Za pobożne łączenie się przez pośrednictwo radia czy telewizji z nabożeństwem Drogi Krzyżowej odprawianej przez Ojca Świętego (n. 13, 2o). 6. Za pobożnie odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu publicznie wystawionego lub przechowywanego w tabernakulum. Jeżeli wierny z powodu choroby lub innej słusznej racji nie może wyjść z domu, ale odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, pod zwykłymi warunkami również zyskuje odpust zupełny (Dekret Penitencjarii Apostolskiej z dnia dotyczy całego terytorium Polski). II. ODPUSTY, KTÓRE MOŻNA ZYSKIWAĆ W C I Ą G U R O K U 7. W Nowy Rok (1 stycznia): za pobożny udział w śpiewie lub recytacji w kościele lub kaplicy hymnu "O Stworzycielu, Duchu przyjdź" (n. 26 § 1, 1o). 8. W każdy piątek Wielkiego Postu: za odmówienie przed obrazem Jezusa ukrzyżowanego po przyjęciu Komunii świętej modlitwy "Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu" (n. 8 § 1, n. 2o). 9. W okresie Wielkiego Postu: za udział w nabożeństwie „Gorzkich Żali” w jakimkolwiek kościele lub kaplicy na terenie Polski wierny zyskuje odpust zupełny raz w tygodniu w okresie Wielkiego Postu (Pismo Penitencjarii Apostolskiej z dnia 10. W Wielki Czwartek: za pobożne odmówienie hymnu "Przed tak wielkim Sakramentem" podczas uroczystej repozycji Najświętszego Sakramentu po Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej (n. 7 § 1, 2o). 11. W Wielki Piątek: za pobożne uczestniczenie w liturgii Wielkiego Piątku połączone z adoracją Krzyża (n. 13, 1o). 12. W Wielką Sobotę: za odnowienie w czasie liturgii Wigilii Paschalnej przyrzeczeń chrzcielnych według formuły zatwierdzonej przez Kościół (n. 28 § 1). 13. W II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego:a) udziela się odpustu zupełnego na zwykłych warunkach (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach papieskich) wiernemu, który w II Niedzielę Wielkanocną, czyli Miłosierdzia Bożego, w jakimkolwiek kościele lub kaplicy, z sercem całkowicie wolnym od wszelkiego przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, choćby powszedniego, weźmie udział w pobożnych praktykach spełnianych ku czci Bożego Miłosierdzia albo przynajmniej odmówi przed Najświętszym Sakramentem Eucharystii, wystawionym publicznie lub ukrytym w tabernakulum modlitwy „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosiernego, np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie” (Dekret Penitancjarii Apostolskiej z dnia Ponadto marynarze, którzy wykonują swoje obowiązki na niezmierzonych obszarach mórz; niezliczeni bracia, których tragedie wojenne, wydarzenia polityczne, uciążliwe warunki naturalne i inne podobne przyczyny zmusiły do opuszczenia rodzinnej ziemi; chorzy i ich opiekunowie oraz ci wszyscy, którzy z uzasadnionej przyczyny nie mogą opuścić domów lub wykonują pilnie potrzebne zadania dla dobra społeczności, mogą uzyskać odpust zupełny w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, jeśli wyrzekając się całkowicie jakiegokolwiek grzechu, jak to zostało powiedziane powyżej, i z zamiarem spełnienia - gdy tylko będzie to możliwe - trzech zwykłych warunków, odmówią przed świętym wizerunkiem naszego Pana Jezusa Miłosiernego modlitwę „Ojcze nasz” i „Wierzę”, dodając pobożne wezwanie do Pana Jezusa Miłosierny, np. „Jezu Miłosierny, ufam Tobie”. (Dekret Penitancjarii Apostolskiej z dnia Gdyby nawet to nie było możliwe, tego samego dnia będą mogli uzyskać odpust zupełny, ci którzy duchowo zjednoczą się z wiernymi, spełniającymi w zwyczajny sposób przepisane praktyki w celu otrzymania odpustu, i ofiarują Miłosiernemu Bogu modlitwę, a wraz z nią cierpienia spowodowane chorobą i trudy swojego życia, podejmując zarazem postanowienie, że spełnią oni trzy przepisane warunki uzyskania odpustu zupełnego, gdy tylko będzie to możliwe (Dekret Penitancjarii Apostolskiej z dnia 14. W uroczystość Zesłania Ducha Świętego: za pobożny udział w śpiewie lub recytacji w kościele lub kaplicy hymnu "O, Stworzycielu Duchu, przyjdź" (n. 26 § 1, 1o). 15. W uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej: za udział w uroczystej procesji eucharystycznej prowadzonej w kościele czy poza nim (n. 7 § 1, 3o). 16. W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa: za publiczne odmówienie aktu wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa "O, Jezu Najsłodszy, które¬mu za miłość bez granic" (n. 3). 17. W uroczystość ŚŚ. Apostołów Piotra i Pawła: za użycie przedmiotu religijnego, (np. krzyżyka, różańca, medalika), poświęconego przez papieża lub biskupa, i odmówienie wyznania wiary zatwierdzonego przez Kościół (n. 14 § 1). 18. W uroczystość Chrystusa Króla: za publiczne odmówienie aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa "O, Jezu Najsłodszy, Odkupicielu rodzaju ludzkiego " (n. 2). 19. W Stary Rok (31 grudnia): za pobożny udział w śpiewie lub recytacji w kościele lub kaplicy hymnu „Ciebie Boga wysławiamy " w celu okazania wdzięczności za łaski minionego roku. (n. 26 § 1, 2o). 20. W dniu Pierwszej Komunii Świętej: za przystąpienie do Pierwszej Komunii świętej lub pobożny udział w uroczystości pierwszokomunijnej (n. 8 § 1, 1o). 21. W dniu Prymicji kapłańskich: Prymicjant zyskuje odpust zupełny za celebrowanie Mszy świętej prymicyjnej z ludem w wyznaczonym dniu (n. 27 § 1, 1o) i wierny za uczestniczenie w takiej Mszy świętej prymicyjnej (n. 27 § 1, 2o) . 22. W dniu zakończenia Kongresu Eucharystycznego: za pobożny udział w uroczystym zakończeniu Kongresu Eucharystycznego (n. 7 § 1, 4o). 23. W czasie Misji parafialnych: Za udział w kilku kazaniach misyjnych, łącznie z udziałem w uroczystym zakoń¬czeniu misji (n. 16 § 1). 24. Za udział w ćwiczeniach duchowych trwających przynajmniej pełne trzy dni (n. 10 § 1). 25. W tygodniu modlitw o jedność chrześcijan: za podjęcie jakichś funkcji w tygodniu modlitw o jedność chrześcijan oraz za wzięcie udziału w zakończeniu tygodnia modlitw o jedność chrześcijan (n. 11 § 1). 26. Za pobożny udział w modlitwie różańcowej prowadzonej przez papieża i transmitowanej przez radio lub telewizję (n. 17 § 1, 2o). 27. Za pobożne odmówienie hymnu Akathistos lub Oficjum Paraclisis - w kościele albo w kaplicy, albo w rodzinie, we wspólnocie zakonnej, we wspólnocie wiernych, zwłaszcza gdy wiele osób gromadzi się w jakimś szlachetnym celu, przy czym wystarczy odmówić pewną część hymnu Akathistos bez przerywania zgodnie z prawomocnym zwyczajem. (n. 23 § 1). 28. Odpust zupełny uzyskują członkowie rodziny, którzy po raz pierwszy poświęcają się Najświętszemu Sercu Jezusowemu lub Świętej Rodzinie podczas specjalnego obrzędu - jeżeli to możliwe - z udziałem kapłana lub diakona i pobożnie odmówią modlitwę zaaprobowaną przez Kościół przed wizerunkiem Najświętszego Serca Pana Jezusa lub Świętej Rodziny (n. 1). 29. Kto pobożnie uczestniczy każdego dnia w nabożeństwach ustanowionych dla osiągnięcia celów religijnych (np. w tygodniu modlitw o powołania kapłańskie i zakonne, w tygodniu misyjnym, w tygodniu modlitw za młodzież, w dniu chorych) uzyskuje odpust zupełny (n. 5). 30. W czasie wizytacji kanonicznej: jednorazowo odpust zupełny za udział w Liturgii świętej, której przewodniczy wizytator (n. 32). III. ODPUSTY ZYSKIWANE Z A N A W I E D Z E N I E K O Ś C I O Ł A lub K A P L I C Y Podczas nawiedzenia kościoła lub kaplicy w k a ż d y m w y p a d k u należy pobożnie odmówić „O j c z e n a s z” i „W i e r z ę” (N. 19). Jeżeli nawiedzenie przepisane jest w określonym dniu, wówczas można to uczynić od południa dnia poprzedniego do północy oznaczonego dnia (N. 14). 31. Za nawiedzenie kościoła parafialnego:a) w uroczystość tytułu kościoła parafialnego (n. 33 § 1, 5oa)b) 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli) (n. 33 § 1, 5ob) 32. Za nawiedzenie kościoła lub kaplicy w dniu Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych (2 listopada). Za zgodą Ordynariusza odpust ten może być przeniesiony na niedzielę poprzednią lub następną lub na uroczystość Wszystkich Świętych. (n. 29 § 1, 2o). Odpust ten można ofiarować tylko za zmarłych. 33. Za pobożne nawiedzenie cmentarza w dniach 1-8 listopada połączone z modlitwą choćby myślą za zmarłych. (29 § 1, 1o).Odpust ten można ofiarować tylko za zmarłych. 34. Za pobożne nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego poświęcenia (dedykacji) (n. 33 § 1, 6o). 35. Za nawiedzenie kościoła lub kaplicy Instytutów życia konsekrowanego i Stowarzyszeń życia apostolskiego w dniu poświęconym ich założycielowi (n. 33 § 1, 7o). 36. Za pobożne nawiedzenie kościołów lub kaplic, w których obchodzone są uroczystości ku czci nowych Świętych lub Błogosławionych w ciągu roku, celem pogłębienia czci i pobożności wobec nich, wierny uzyskuje jednorazowo odpust zupełny. 37. Za pobożne nawiedzenie kościoła, w którym odbywa się synod diecezjalny można uzyskać jednorazowo odpust zupełny (n. 31). 38. Za nawiedzenie kościoła katedralnego (n. 33 § 1, 3oa-e):a) w uroczystość ŚŚ. Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca)b) w uroczystość tytułu kościoła katedralnegoc) w święto Katedry św. Piotra Ap. (22 lutego)d) w dniu poświęcenia archibazyliki Najświętszego Zbawiciela (czyli bazyliki na Lateranie) (9 listopada)e) w dniu 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli) 39. Za nawiedzenie sanktuarium diecezjalnego lub narodowego lub międzynarodowego ustanowionego przez kompetentną władzę (n. 33 § 1, 4oa-c):a) w uroczystość tytułu tego sanktuariumb) raz w roku w dniu wybranym przez wiernegoc) ilekroć wierny bierze udział w zbiorowej pielgrzymce 40. Za nawiedzenie bazyliki mniejszej (n. 33 § 1, 2oa-d):a) w uroczystość ŚŚ. Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca)b) w uroczystość tytułu bazyliki mniejszejc) 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli)d) raz w roku w dniu wybranym przez wiernego 41. Za nawiedzenie jednej z czterech bazylik patriarchalnych w Rzymie w czasie pielgrzymki zbiorowej, lub jeśli indywidualnie to ze wzbudzeniem aktu synowskiego poddania papieżowi (n. 33 § 1, 2o). 42. Za nawiedzenie kościoła stacyjnego w Rzymie połączonego z pobożnym udziałem w nabożeństwie stacyjnym (n. 33, § 2). IV. ODPUSTY, KTÓRE MOŻNA ZYSKIWAĆ W R O C Z N I C E 43. W rocznicę swojego chrztu: za odmówienie przyrzeczeń chrzcielnych według formuły zatwierdzonej przez Kościół (n. 28 § 1). 44. W jubileusz 25-lecia, 50-lecia, 60-lecia i 70-lecia kapłaństwa: za odnowienie wobec Boga postanowienia wiernego wypełniania obowiązków swego powołania (n. 27, § 2, 1o) oraz wierni za pobożny udział w uroczystej Mszy świętej jubileuszowej (n. 27 § 2, 3o). 45. W jubileusz 25-lecia, 40-lecia i 50-lecia święceń biskupich: za odnowienie wobec Boga postanowienia wiernego wypełniania obowiązków swego stanu (n. 27 § 2, 2o) oraz wierni za pobożny udział w uroczystej Mszy świętej jubileuszowej (n. 27, § 2, 3o). V. ODPUSTY POŁĄCZONE Z B Ł O G O S Ł A W I E Ń S T W E M 46. Za pobożne przyjęcie błogosławieństwa papieskiego udzielonego przez Ojca Świętego „urbi et orbi” choćby przez radio lub telewizję, byleby wierny uważnie śledził sam ryt błogosławieństwa (n. 4). 47. Za pobożne przyjęcie błogosławieństwa pasterskiego udzielonego przez biskupa diecezjalnego swoim wiernym (n. 4). Biskup diecezjalny ma władzę udzielania błogosławieństwa papieskiego z odpustem zupełnym, według przepisanej formuły, trzy razy w roku, w święta uroczyste przez siebie określone (N. 7, 2o). 48. Kapłan, który udziela sakramentów świętych wiernemu zagrożonemu śmiercią, powinien mu udzielić błogosławieństwa apostolskiego z odpustem zupełnym (n. 12, § 1).Jeżeli nie ma kapłana, który by w godzinę śmierci udzielił sakramentów i błogosławieństwa papieskiego obdarzonego odpustem zupełnym, Kościół udziela wiernemu należycie usposobionemu odpustu zupełnego "o ile wierny za życia miał zwyczaj stale odmawiania jakichkolwiek modlitw". W tym wypadku Kościół uzupełnia trzy warunki uzyskania odpustu zupełnego (n. 12 § 2). Przy uzyskaniu tego odpustu chwalebną rzeczą jest posłużenie się krucyfiksem lub krzyżem (n. 12, § 3). Odpust w godzinę śmierci wierny może uzyskać, chociażby w tym dniu już zyskał odpust zupełny (n. 12 § 4). NIEKTÓRE PRZEPISY DOTYCZĄCE ZYSKIWANIA ODPUSTÓW(Enchiridion Indulgentiarum, editio quarta, 1999, NN. 1-26, pp. 21-28) 1. Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy, którego dostępuje wierny odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela ze skarbca zasług Chrystusa i świętych. 2. Odpust może uzyskać tylko ochrzczony, wolny od ekskomuniki, będący w stanie łaski uświęcającej przynajmniej pod koniec wypełniania przepisanych czynności. Aby zaś podmiot zdolny do uzyskania odpustów rzeczywiście je uzyskał, powinien mieć przynajmniej ogólną intencję zyskania odpustu oraz wypełnić w określonym czasie i we właściwy sposób nakazane czynności, zgodnie z brzmieniem udzielenia. 3. Do uzyskania odpustu zupełnego wymagane są:a. wykonanie czynu (dzieła) obdarzonego odpustem,b. spełnienie trzech warunków: Spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna, modlitwa w intencjach Ojca świętego. Po jednej spowiedzi sakramentalnej można uzyskać wiele odpustów zupełnych. Natomiast po jednej Komunii eucharystycznej i po jednej modlitwie w intencjach Ojca Świętego zyskuje się tylko jeden odpust zupełny. Te trzy warunki można spełnić wiele dni przed lub po wypełnieniu czynu odpustowego. Wypada jednak, by Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego spełnione były w dniu odpustu. Modlitwą w intencjach Ojca Świętego może być recytacja „Ojcze nasz” i „Zdrowaś”.c. wykluczenie przywiązania do wszelkiego grzechu nawet lekkiego. 4. Każdy wierny może zyskiwać odpusty czy to cząstkowe, czy zupełne albo dla siebie, albo ofiarowywać za zmarłych na sposób wstawiennictwa. 5. Odpust jest częściowy albo zupełny, zależnie od tego, czy uwalnia od kary doczesnej należnej za grzechy w części lub całości. 6. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia. Drugi raz można uzyskać odpust zupełny tego samego dnia w godzinę śmierci. 7. Ilekroć do zyskania odpustu przepisane jest nawiedzenie kościoła lub kaplicy, wówczas należy tam odmówić pobożnie modlitwę „Ojcze nasz" i Wierzę w Boga". 8. Osobom, które są prawnie przeszkodzone i dlatego nie są w stanie spełnić tego, co jest nakazane do uzyskania odpustu, spowiednicy mogą dokonać zamiany zarówno przepisanego czynu (dzieła) odpustowego jak i warunków zwykłych. 9. Oprócz najwyższej władzy kościelnej, tylko ci mogą udzielać odpustów, którym tę władzę przyznaje prawo albo udziela jej Biskup Rzymski. Żadna władza, poza Biskupem Rzymskim, nie może przekazywać innym władzy udzielania odpustów, chyba że zostało to jej wyraźnie przyznane przez Stolicę Apostolską. Opracowanie: ks. Edward Gabryel Przejdź do zawartościOdpust zupełny i cząstkowy – warunki uzyskaniaCodziennie masz szansę na zbawieniePan Bóg codziennie jest gotów pomóc Ci na drodze do zbawienia. Twoje dobro i życie wieczne są dla Niego najważniejsze. Tymczasem możesz uratować nie tylko siebie, ale także innych ludzi. Jak? Sprawdź!Co to jest Odpust (zupełny, cząstkowy).Jakie skutki pociąga za sobą warunków uzyskania Odpustu za które możesz otrzymać Odpust do uzyskania w czasie Wielkiego 1 stycznia – w Uroczystość Świętej Bożej RodzicielkiWyjaśniamy, o co chodzi z odpustamiPismo Święte mówi nam, że grzechy pociągają za sobą kary. Kary gładzone są przez cierpienie, trudy życia, czy też przez śmierć (por. Rdz 3,16-19; Rz 2,9).Każdy grzech pociąga za sobą karę. W sakramencie Pokuty Bóg odpuszcza nam winę, pozostaje jednak kara za skutki wywołane naszymi w życiu i obawiasz się, że Twoja dusza spędzi dłuuugi czas w czyśćcu (oczyszczając się na spotkanie z Bogiem)?Miłosierdzie Boże przychodzi Ci z pomocą. Dzięki Miłosierdziu możesz uzyskać odpust, czyli darowanie przez Boga kary doczesnej za grzechy już odpustu zakłada Twoją szczerą wewnętrzną przemianę oraz wypełnienie przepisanych uczynków. Czyli warunkiem odpustu jest także zmiana Twojego zupełnyZyskujesz wtedy darowanie całej kary za skutki wywołane przez grzechy już odpuszczone w Sakramencie Pokuty. Gdyby człowiek zmarł po uzyskaniu odpustu zupełnego – pójdzie prosto do cząstkowyUzyskujesz darowanie części kary doczesnej. Gdyby człowiek zmarł po uzyskaniu odpustu cząstkowego – pozostanie w czyśćcu możesz ofiarować wg Twojego wyboru (należy go dokonać):za siebie (kto uzyska odpust zupełny dla siebie, uniknie kar czyśćcowych), lubza dowolną osobę zmarłą, lubwielu zmarłych / dusze w czyśćcu możesz ofiarować odpustu za nikogo z żyjących. Powodem tego jest fakt, że człowiek sam może zmienić swoje życie i wypełnić warunki, które są potrzebne do zyskania możesz jednocześnie ofiarować odpustu zupełnego za siebie i za zmarłych. Z wielu objawień wiemy, że obok Mszy Św., odpust jest największym darem dla dusz uzyska odpust zupełny za zmarłych, ratuje dusze z czyśćca. Gdy uzyskasz odpust cząstkowy dla duszy czyśćcowej – skrócisz czas, w którym przebywa ona w tym stanie. To największy dar, jaki możesz dać ludziom, którzy już odeszli! Nie mogą oni sobie pomóc, są zdani tylko na naszą zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu cząstkowe można uzyskiwać w ciągu jednego dnia póki masz czas na tym świecie!Czy zdajesz sobie sprawę, jak wiele dobra możesz w ten sposób uczynić dla dusz czyśćcowych?! One liczą na tę pomoc z naszej strony. Co więcej, są naszymi orędownikami i niezawodnie odwdzięczą się za nasze dobre czyny wobec w KościeleTo nie jest zabobon, czy „średniowiecze”. Odpusty to żywa prawda. Bóg nigdy nie męczy się przebaczaniem! Katecheza – ks. Michał Olszewski SCJSkutki grzechówAby zrozumieć tę naukę i praktykę Kościoła, trzeba zobaczyć, że grzech ma podwójny skutek. Grzech ciężki pozbawia nas komunii z Bogiem, a przez to zamyka nam dostęp do życia wiecznego, którego pozbawienie nazywa się „karą wieczną” za grzech, nawet powszedni, powoduje ponadto nieuporządkowane przywiązanie do stworzeń, które wymaga oczyszczenia, albo na ziemi, albo po śmierci, w stanie nazywanym czyśćcem. Takie oczyszczenie uwalnia od tego, co nazywamy „karą doczesną” za grzech. Obydwie kary nie mogą być traktowane jako rodzaj zemsty, którą Bóg stosuje od zewnątrz, ponieważ wypływają one jakby z samej natury które pochodzi z żarliwej miłości, może doprowadzić do całkowitego oczyszczenia grzesznika, tak że nie pozostaje już żadna kara do odpokutowania (KKK 1472)Przebaczenie grzechu i przywrócenie komunii z Bogiem pociągają za sobą odpuszczenie wiecznej kary za grzech. Pozostają jednak kary doczesne. Chrześcijanin powinien starać się, znosząc cierpliwie cierpienia i różnego rodzaju próby, a w końcu godząc się spokojnie na śmierć, przyjmować jako łaskę doczesne kary za grzech. Powinien starać się przez dzieła miłosierdzia i miłości, a także przez modlitwę i różne praktyki pokutne uwolnić się całkowicie od „starego człowieka” i „przyoblec człowieka nowego”. (KKK 1473)Otrzymujemy pomoc w drodze do zbawieniaChrześcijanin, który stara się oczyścić z grzechu i uświęcić się z pomocą łaski Bożej, nie jest pozostawiony sam sobie. „Życie poszczególnych dzieci Bożych łączy się przedziwną więzią w Chrystusie i przez Chrystusa z życiem wszystkich innych braci chrześcijan w nadprzyrodzonej jedności Mistycznego Ciała Chrystusa jakby w jednej mistycznej osobie”. (KKK 1474)W komunii świętych „między wiernymi, czy to uczestnikami niebieskiej ojczyzny, czy to pokutującymi w czyśćcu za swoje winy, czy to pielgrzymującymi jeszcze na ziemi, istnieje więc trwały węzeł miłości i bogata wymiana wszelkich dóbr”. W tej przedziwnej wymianie świętość jednego przynosi korzyść innym o wiele bardziej niż grzech jednego może szkodzić innym. I tak odwołanie się do komunii świętych pozwala skruszonemu grzesznikowi wcześniej i skuteczniej oczyścić się od kar za grzech. (KKK 1475)Duchowe dobra płynące z komunii świętych nazywamy także skarbcem Kościoła. „Nie jest on zbiorem dóbr, gromadzonych przez wieki na kształt materialnych bogactw, lecz nieskończoną i niewyczerpaną wartością, jaką mają u Boga zadośćuczynienia i zasługi Chrystusa Pana, ofiarowane po to, by cała ludzkość została uwolniona od grzechu i doszła do łączności z Ojcem. Stanowi go sam Chrystus Odkupiciel, w którym są i działają zadośćuczynienia i zasługi płynące z Jego odkupienia”. (KKK 1476)„Poza tym do tego skarbca należy również rzeczywiście niewyczerpana, niewymierna i zawsze aktualna wartość, jaką mają przed Bogiem modlitwy i dobre uczynki Najświętszej Maryi Panny i wszystkich świętych, którzy idąc śladami Chrystusa, dzięki jego łasce, uświęcili samych siebie i wypełnili posłanie otrzymane od Ojca. W ten sposób, pracując nad własnym zbawieniem, przyczynili się również do zbawienia swoich braci w jedności Mistycznego Ciała”. (KKK 1477)Odpusty od Boga za pośrednictwem KościołaDarowanie kary otrzymuje się za pośrednictwem Kościoła, który mocą udzielonej mu przez Chrystusa władzy związywania i rozwiązywania działa na rzecz chrześcijanina i otwiera mu skarbiec zasług Chrystusa i świętych, by otrzymać od Ojca miłosierdzia darowanie kar doczesnych, jakie należą się za grzechy. W ten sposób Kościół chce nie tylko przyjść z pomocą chrześcijaninowi, lecz także pobudzić go do czynów pobożności, pokuty i miłości. (KKK 1478)Ponieważ wierni zmarli, poddani oczyszczeniu, także są członkami tej samej komunii świętych, możemy pomóc im, między innymi, uzyskując za nich odpusty, by zostali uwolnieni od kar doczesnych, na które zasłużyli swoimi grzechami. (KKK 1479)Pięć warunków zyskania odpustu zupełnegoOdpust zupełny może zyskać osoba ochrzczona, będąca w jedności z Kościołem spełniając pięć warunków podanych przez Kościół. Żeby zyskać odpust zupełny muszą być spełnione wszystkie pięć warunków. Kolejność spełnienia tych warunków nie jest ważna. Najważniejsze jest by przez cały ten czas, (dzień) być w stanie łaski łaski uświęcającej. Spowiedź św. sakramentalna; jedna spowiedź wystarczy dla uzyskania kilku czy nawet kilkunastu odpustów, warunkiem jest by zawsze, za każdym razem być w stanie łaski od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu nawet powszedniego. Chodzi tutaj o samo przywiązanie, o radykalne zerwanie z jakąkolwiek sposobnością, o której wiemy, że może prowadzić nas do grzechu, nawet lekkiego; odrzucenie przywiązania do naszych słabości, złych skłonności, nałogów itp. W tym dniu powinniśmy prosić Pana Boga żeby dał nam siłę aby mogliśmy przezwyciężyć wszystkie te nasze słabości, które mogą nas św. – warunkiem jest przystąpienie tego dnia do Komunii odpustowe, czyn w intencjach Ojca św. Jest to modlitwa, która wspiera intencje Ojca św., które nosi w swoim sercu; wystarczy tutaj odmówić modlitwę „Ojcze nasz i Zdrowaś Mario” lub jakąkolwiek inną modlitwę w tych marnuj odpustów!Nie zmarnuj szansy zyskania wielu odpustów w ciągu jednego dnia przez brak właściwej intencji. Dobrze jest, gdy taką intencję wzbudzisz w sobie na początku dnia, np. słowami: „Panie Boże mój pragnę dzisiaj zyskać wszystkie odpusty, jakich dostąpić mogę i ofiaruję je … „( należy tutaj dokonać wyboru) lub: „Panie Boże mój pragnę przez to dzieło odpustowe ….. zyskać odpust zupełny i ofiaruję go …..”Odpust zupełny możesz zyskiwać codziennieKościół podaje nam pięć dzieł odpustowych, które umożliwiają nam zyskanie odpustu zupełnego każdego dnia:Czytanie i rozważanie przynajmniej przez pół godziny dowolnego fragmentu pisma jednej części Różańca św., wspólnie z kimś w dowolnym miejscu. Jeżeli odmawiam tę modlitwę różańcową sam to dla zyskania odpustu zupełnego muszę go odmówić przed Najświętszym Sakramentem, tzn. w kościele, kaplicy gdzie znajduje się tabernakulum z Najświętszym koronki do Miłosierdzia Bożego przed Najświętszym tutaj jest tak jak przy modlitwie różańcowej odmawianej samemu, obecność Najświętszego Sakramentu w tabernakulum w kościele lub Sakrament nie musi być wystawiony, wystarczy sama obecność w Najświętszego Sakramentu przynajmniej przez pół godziny w kościele lub Drogi Krzyżowej w kościele, kaplicy lub na kalwarii, także przy stacjach drogi krzyżowej erygowanej, zyskania odpustu można tutaj samemu przejść przez wszystkie osoby chorej przykutej do łóżka – dziełem odpustowym może być tutaj rozważanie przynajmniej przez pół godziny Męki Zupełny – dziełaDzieła obdarzone odpustem zupełnym1. Adoracja Najświętszego Sakramentu trwająca przynajmniej pół Pobożne przyjęcie Błogosławieństwa Papieskiego udzielanego Miastu i Światu (możesz go wysłuchać choćby tylko przez radio).3. Nawiedzenie cmentarza w dniach od 1 do 8 listopada połączone z modlitwą za zmarłych – choćby tylko w myśli za zmarłych (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące); – w pozostałe dni roku – odpust Pobożny udział w obrzędzie liturgicznym w Wielki Piątek i ucałowanie Udział w ćwiczeniach duchowych trwających przynajmniej przez trzy Publiczne odmówienie Aktu Wynagrodzenia w uroczystość Najświętszego Serca Publiczne odmówienie Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi w uroczystość Chrystusa W uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła, każdy kto pobożnie używa przedmiotu religijnego (krzyża, różańca, szkaplerzna, medalika) poświęconego przez Papieża lub Biskupa i w tym dniu odmówi Wyznanie Wysłuchanie w czasie misji kilku kazań i udział w uroczystym ich Przystąpienie po raz pierwszy do Komunii św. lub udział w takiej pobożnej Odprawienie pierwszej Mszy św. lub pobożne uczestnictwo w Odmówienie różańca w kościele, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej (należy odmówić przynajmniej jedną część, jednakże pięć dziesiątek w sposób ciągły, z modlitwą ustną należy połączyć pobożne rozważanie tajemnic, w publicznym odmawianiu tajemnice winne być zapowiadane zgodnie z zatwierdzoną miejscową praktyką, w odmawianiu prywatnym wystarczy, że wierny łączy z modlitwą ustną rozważanie tajemnic).13. Odnowienie przez kapłana w 25-, 50-, 60-lecie święceń kapłańskich postanowienia wiernego wypełniania obowiązków swojego powołania, uczestniczenie w Mszy św. Czytanie i rozważanie Pisma św. z szacunkiem należnym słowu Bożemu, przynajmniej przez pół Nawiedzenie kościoła, w którym trwa Synod diecezjalny i odmówienie tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”.16. Odmówienie w sposób uroczysty hymnu „Przed tak wielkim Sakramentem” w Wielki Odmówienie w sposób uroczysty hymnu „Przed tak wielkim Sakramentem” w uroczystość Bożego Publiczne odmówienie hymnu: „Ciebie Boże wielbimy” w ostatnim dniu Publiczne odmówienie hymnu „Przybądź Duchu Stworzycielu” w Nowy Rok i w Zesłanie Ducha Pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej (przed stacjami prawnie irygowanymi, połączone z rozważaniem Męki i Śmierci Chrystusa i przechodzeniem od stacji do stacji; w publicznym odprawianiu wystarczy przechodzenie prowadzącego).21. Pobożne nawiedzenie kościoła w święto tytułu i dnia 2 sierpnia (odpust Porcjunkuli) i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”.22. Pobożne nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego konsekracji i odmówienie „Ojcze Nasz” i „Wierzę w Boga”.23. Pobożne nawiedzenie kościoła w Dniu Zadusznym i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga” (odpust ten może być ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące).24. Pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonnej w święta Założyciela i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”.25. Udział w czynności świętej, której przewodniczy wizytator w czasie odbywania wizytacji Odnowienie przyrzeczeń chrztu św. – w czasie nabożeństwa Wigilii Paschalnej lub – w rocznicę swego Pobożne nawiedzenie jednej z czterech patriarchalnych bazylik rzymskich i odmówienie tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga” w: – święto tytułu, – jakiekolwiek święto nakazane, – raz w roku w innym dniu wybranym przez Udział w świętych czynnościach sprawowanych w kościołach stacyjnych w Rzymie w określonych dniach roku zaznaczonych w Mszale Odmówienie modlitwy: „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu” – po komunii św. przed obrazem Jezusa Chrystusa w każdy piątek Wielkiego Postu i w Wielki Piątek; – w pozostałe dni roku – odpust Posługiwanie się przedmiotami pobożności (krucyfiksem, krzyżem, szkaplerzem, medalikiem), – jeżeli są pobłogosławione przez Papieża, ewentualnie przez biskupa, jeśli w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła, odmówimy wyznanie wiary (jakąkolwiek formułę); – natomiast posługując się tymi przedmiotami pobłogosławionymi przez kapłana lub diakona – odpust W momencie śmierci,o ile nie ma kapłana, który udzieliłby sakramentów i błogosławieństwa papieskiego, można odmówić jakąkolwiek modlitwę, o ile wierny miał za życia zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw (w tym wypadku wymieniony warunek zastępuje trzy zwyczajne warunki uzyskania odpustu zupełnego), dla uzyskania tego odpustu chwalebną rzeczą jest posługiwać się krucyfiksem lub krzyżem. Dwa specjalne odpusty dla PolskiDla naszego kraju zostały zatwierdzono dwa dodatkowe odpusty Udział w nabożeństwie Gorzkich Żalów jeden raz w Wielkim Poście w jakimkolwiek kościele na terenie Nawiedzenie dowolnej bazyliki mniejszej w następujące dni: – w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca), – w święto tytułu, – w dniu 2 sierpnia (odpust „Porcjunkuli”), – jeden raz w ciągu roku w dniu określonym według o związaniu odpustów z Koronką do Miłosierdzia Bożego12 stycznia 2002Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i postanawia, co następuje:Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w zaś ci wierni z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do mających przeszkodę, zawartych w normach 24 i 25 Wykazu odpustów. (.Enchiridii Indulgentiarum.).W innych zaś okolicznościach odpust będzie cząstkowy. Niniejsze zezwolenie zachowa wieczystą ważność, bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.+ Alojzy de Magostris Arcybiskup tyt. Novenris Pro-Penitencjarz WiększyŹródło: Page load link

odpust zupełny w wszystkich świętych